fbpx

Blog

Uit de (kleren)kast

sander blogt over blootgewone onderwerpen

Ik was denk ik een jaar of twaalf toen ik door de bibliotheek liep en bij de tijdschriften het blad Naturisme zag staan, met op de voorzijde vier blote billen die een meer insprongen. De vrijheid die dat uitstraalde maakte me nieuwsgierig. Ik keek goed om me heen of er geen bekenden waren die zagen dat ik dat ‘blote blad’ pakte, waarna ik enigszins gespannen er doorheen bladerde.

Ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik weet dat nog goed, omdat er niet ‘raar’ of ‘spannend’ maar juist heel gewoon over bloot werd geschreven. 

Op de middelbare school moest er (in mijn tijd) nog gedoucht worden na de gymles. Ik was dan altijd jaloers op de jongens die alles uittrokken en zich vrij en blij naar de doucheruimte begaven én poedelnaakt geintjes uithaalden. Ik ben niet opgevoed met ‘dat is raar’ of ‘dat doe je niet’; er werd eigenlijk helemaal niet over gesproken.

Nu verlangt de mens op zich wel vaker naar iets wat hij/zij niet heeft, maar meestal is dat iets materieels. Bij mij ging het  om iets intrinsieks: ik wilde niet preuts zijn, ik wilde vrij zijn!

Puberdilemma

Ik was als puber al van mening dat we door kleding en materiële zaken verder af zijn komen te staan van de natuur en van wie we daadwerkelijk zijn. De buitenkant wordt, zeker in de puberteit, steeds belangrijker. Hoe je haar zit, wat voor telefoon je hebt, wat voor kleding je draagt of hoe duur je schoenen zijn, bepalen in grote mate voor de buitenwereld wie je bent.

Dat wordt door de maatschappij aangemeten en neem je snel over, omdat je niet ‘buiten de boot’ wilt vallen. Als puber ervaarde ik dat als een dilemma. 

We gingen in mijn jeugd altijd in de natuur op vakantie. Daar besefte ik op den duur dat allerlei uiterlijke voorwaarden tussen ons en de natuur in zijn komen te staan. 

Een vogel is vrij omdat hij niet hoeft na te denken wat hij aantrekt of hoe hij eruitziet. Een vogel denkt niet na of hij er om zijn uiterlijk ‘wel of niet bij hoort’. Geen opgespoten snavel of een dure vacht. Waarom doen wij mensen dat wel? 

Ik vind het niet gek dat mensen massaal (soms zelfs met een coach) op zoek zijn naar ‘wie ze zijn’ als we steeds verder van onze basis af komen te staan!

Later als ik groot ben

In de jaren ’80 had je bij de VARA Frits Bom. Hij maakte de voorloper van een vakantieman-achtig programma en deed regelmatig verslag vanaf een Franse blootcamping. Advocaten en snackbarhouders vierden er allebei bloot een ontspannen vakantie en dat vond ik bijzonder fascinerend. Geen status door kleding, maar de mens als puur natuur in optima forma. Vrij en blij in de zon!

Later als ik groot ben wil ik daar ook naar toe, nam ik me voor. Maar ik wist dat ik dan nog heel wat stappen moest nemen om van mijn preutsheid af te komen. Dit deed ik door af en toe zonder kleding te slapen of in de duinen van de zon te genieten. Een heel proces waarbij ik, zeker in het begin, op mijn hoede was om niet ‘betrapt’ te worden.

Hoewel het voor mij steeds meer gewoon werd, was ik toen toch nog bezig met wat anderen daarvan zouden vinden. 

Niets te verbergen

Op mijn 21e heb ik voor het eerst een nacht op een blootcamping overnacht. Mijn grote (kinder)wens kwam uit. Eindelijk kon ik alles van me afgooien. Ik voelde me bevrijd. Wat mij intrigeerde was dat het helemaal niet raar was!

Niemand keek op of om: ik was gewoon een campinggast met een tent. En dat was ik ook, niets meer, niets minder. De open en vriendelijke houding van de mensen om me heen was iets dat me gelijk opviel. Niemand hoefde zich natuurlijk ook anders voor te doen. Niemand had iets te verbergen, iedereen was zichzelf.

Ook was het alles behalve opwindend, erotisch, spannend of onnatuurlijk. Integendeel! Het is duidelijk onze cultuur die bloot erotiseert of onbedoeld spannend maakt. Toen ik op latere leeftijd de sauna ben gaan ontdekken, werd dat mij weer duidelijk.

Bloot in de zon in Kroati:e

Inmiddels ben ik bijna 50 en heb ik heel wat sauna’s en stranden bezocht. De mentaliteit op deze plekken is nog steeds ‘datgene waar ik als kind al naar op zoek was’: puur, eerlijk, vriendelijk en oprecht.

Reden dat ik dit schrijf is niet om mensen te bekeren’ of recht te praten wat voor een ander misschien nog steeds krom is. Mijn familie staat hier heel anders in. En dat is ook prima. Ik dring niets op, het is immers ook mijn zoektocht, mijn verhaal: iets waar ík me prettig bij voel. 

Sociaal geaccepteerd

Naar de sauna gaan is anno 2021 sociaal geaccepteerd. Een goede ontwikkeling lijkt me. Angst om ‘betrapt’ te worden of een bekende tegen te komen is voor velen verleden tijd. Net als dat ik me niet meer druk maak om wat anderen van dingen denken. 

Door er (onder andere door dit schrijven) open over te zijn hoop ik het laatste stukje ‘geheimzinnigheid’ (voor zover dat er is) weg te nemen. 

Dit jaar ben ik lid geworden van een naturistenvereniging, om zo nieuwe mensen te leren kennen (en wellicht oude bekenden tegen te komen) die hier hetzelfde in staan. Ervaring leert dat wanneer je open bent over wat je bezighoudt, er vaak meer gelijkgestemden zijn dan dat je in eerste instantie zou verwachten.

Ik ben benieuwd hoe dat onder deze lezers is. En mocht je je in mijn verhaal herkennen en/of willen weten of dit ook jouw ding is: ga gerust een keertje met me mee!

Sander

Selfmade naaktrecreant

Sander is al vele jaren naaktrecreant en deelt zijn verwondering en humoristische kijk op bloot recreëren in zijn blogs.

BlootGewoon! is een merk van NFN Open & Bloot. Met jouw steun kunnen wij ons werk blijven doen en help jij mee om een belangrijk doel te bereiken: dat bloot als recreatievorm nog meer maatschappelijk geaccepteerd wordt. Bloot = gewoon! Vind jij dat ook? Word lid van NFN Open & Bloot, we kunnen jouw support goed gebruiken! 

Dit doen wij voor jou

Diensten en producten NFN Open & Bloot

Word lid Blootgewoon

*Op een lidmaatschap van NFN Open & Bloot zijn de lidmaatschapsvoorwaarden van toepassing.

Menu