fbpx

Bloot in Europa

Bloot op vakantie

Sardinië

Sardinië is een eiland vlak onder Corsica en hoort bij Italië. In Italïe is naaktrecreatie nog niet volledig geaccepteerd, zeker niet in het zuiden. Sardinië telt vijf officiële naaktstranden en één blootcamping. Er zijn wel onofficiële plekken waar mensen naakt recreëren, maar in welke mate het gedoogd wordt, hangt af van hoeveel mensen er zijn en wat de lokale regels op dat gebied voorschrijven. Het vervelende is dat die regels er nauwelijks zijn. Er bestaat dus een kans dat je gesommeerd wordt om je aan te kleden of dat je een proces-verbaal krijgt.

Vind alle blootlocaties op Sardinië

meer lezen

Beeld je een droomplek in met witte zandstranden, azuurblauwe zee, ruige bergen, cactussen en oleanders en je hebt een aardig beeld van het Italiaanse eiland Sardinië. Enig nadeel? Er zijn maar een paar plekken waar je bloot mag zonnen of zwemmen, laat staan kamperen. Wie toch af en toe de zon op zijn blote lijf wil voelen, doet dat het best in een privéhuisje en speurt in de omgeving naar afgelegen baaitjes en naaktstranden.

Bron: magazine BlootGewoon! #6 – 2019

 

Vanuit het vliegveld van Olbia in het noorden van Sardinië is het een kleine twee uur rijden naar ons vakantiehuis aan de oostkust. En die rit is bepaald geen straf. We rijden over een van de grotere wegen van het eiland, dat voornamelijk kleine kronkelweggetjes kent, en genieten van het uitzicht. De rotsachtige heuvels en de rust die het eiland uitstraalt geven een heel fijne eerste indruk. Ons huis – of eigenlijk is het meer een villa – ligt op steenworp afstand van het strand en is voorzien van een prachtige beschutte tuin met privézwembad. In de ruime keuken met álles erop en eraan, bereiden we gnocchetti, de typisch Italiaanse aardappelballetjes, maar dan op z’n Sardijns. Na het eten meteen door naar bed, want we willen de volgende dag natuurlijk optimaal benutten.

Blotebillenduik

Na het ontwaken nemen we eerst een blotebillenduik in ons eigen zwembad. Daarna ploffen we in de ochtendzon languit op de ligstoel, met een boek en een kop huisgemaakte espresso. Na deze extreem ontspannen start van de dag pakken we de auto om het eiland te verkennen. Door zijn ligging is het eiland altijd een interessante prooi geweest voor veroveraars. Je vindt er dan ook allerlei uiteenlopende bouwstijlen en culturen door elkaar heen. Van prehistorische nuraghi-torentjes (fortruïnes), grotten uit de Romeinse tijd, Byzantijnse kerken tot Arabische invloeden in de keuken, met name in de vorm van mierzoete desserts. We rijden zuidwaarts, richting de Costa Rei. Als het goed is zijn hier diverse afgezonderde baaitjes waar je lekker bloot kunt zonnen en zwemmen zonder dat de Italianen je met gefronste wenkbrauwen aankijken. Er zijn op het eiland maar een paar plekken waar je officieel bloot mag (zie kader), en heel wat stranden waar je zomaar het rijk alleen zou kunnen hebben. De route naar de Costa Rei is schitterend en je kijkt geregeld uit over de Tyrreense Zee. Maar het vinden van verlaten baaitjes blijkt nog best lastig. Zodra we het water naderen, blijken we keer op keer verre van alleen. Het is natuurlijk ook niet gek dat deze paradijselijke regio ook door anderen is ontdekt. Uiteindelijk besluiten we bij Capoferrato op een fraai stenenstrand onze handdoeken neer te gooien en – toch maar in badkleding – het water in te plonzen. Het lauwwarme water maakt het wel héél makkelijk om zonder aarzelen het water in te gaan.

Flamingo's

Iets verderop, bij Capo Carbonara, zien we voor het eerst in ons leven  flamingo’s in het wild. We maken een wandeling langs het water en proberen dichter bij de vogels te komen. Maar die blijken weinig behoefte te hebben aan ons gezelschap. Aangezien we nu toch in de buurt van de hoofdstad van Sardinië zijn, besluiten we door te rijden naar Cagliari voor een avondmaal. We zijn onder de indruk van deze grote stad, die plotseling opdoemt uit een landschap dat verder zo dun bevolkt is. De stad is gebouwd op zeven heuvels en dat betekent héél veel klimmen! Maar wie dat doet, ontdekt wel de leukste smalle en sfeervol verlichte steegjes met restaurants en terrassen aan weerszijden. We lopen bij Osteria Paradiso naar binnen voor typisch Sardijnse antipastiplateaus met gedroogde hammen, pecorinokaas, gefrituurde gnocchi en andere lekkere hapjes. De smaak van dit eiland bevalt ons uitstekend!

‘Vol en tevreden rijden we terug naar de andere kant van het eiland’

Aan Tafel!

De volgende dag gaan we op bezoek bij Club Le Peonie, een kleine blootcamping midden in de bergen aan de oostkant van het eiland. Het is de enige bloot-camping die het eiland rijk is. Campingeigenaars Angelo en Marisa leiden ons rond over het boomrijke terrein, dat bestaat uit verschillende terrassen op een steile helling. Maximaal vijftien tenten kunnen er staan. De centrale plek is het zwembad, waar je een verkwikkende duik in kunt nemen. Angelo en Marisa houden van een praatje, liefst in het Italiaans, en met wat handen- en voetenwerk komen we er gelukkig uit. Zoals het echte Italianen betaamt, zetten ze de tafel vol met hapjes en drankjes en mogen we samen met hen, hun dochter en twee campinggasten aanschuiven. Ze bieden ons continu aan nóg iets te eten, waar we gretig gebruik van maken. Ook hier proeven we Sardijnse oude kazen, worst, olijven, tapenade en brood. Na de lunch vervolgen we onze weg noordwaarts. Maar niet voordat Marisa ons laat beloven om een wandeling langs de canyon te maken en het prehistorische dorpje Tiscali te bezoeken, dat in een half ingestorte grot is gebouwd.

 

Spaanse Invloeden

Ook van campinggasten Cinzia en Aldo hebben we leuke tips gekregen. Op hun aanraden rijden we de volgende dag al vroeg naar Alghero. Doordat Spanjaarden het eiland lange tijd hebben overheerst, vind je in deze stad allerlei Spaanse invloeden terug, zoals de typisch Catalaanse stadsmuur, kathedralen in Gotisch-Catalaanse stijl én het taalgebruik. Er wordt, met name onder de oudere bevolking, nog veel Catalaans gesproken. We vervolgen de reis richting natuurpark Porto Ferro. Vanaf de parkeerplaats lopen we door zandverstuivingen en een bos tot we bij een langgerekt zandstrand aankomen. In het noordelijke puntje van de baai, verstopt achter een groep roestkleurige rotsen, ligt het blootstrandje Calette di Porto Ferro. Net als op het geklede zandstrand is het ook hier rustig. Iedereen is redelijk op zichzelf en wandelt wat door het water, snorkelt of leest een boek. Een enkele vrouw draagt een zwembroek, maar de rest is bloot. Fijn dat iedereen gewoon kan doen waar hij zin in heeft! We genieten van het rustgevende geluid van het ruisen van de zee en van he-le-maal niks hoeven. Wat een ontspanning!

 

'Een enkele vrouw draagt een zwembroek, maar de rest is bloot. Fijn dat iedereen gewoon kan doen waar hij zin in heeft!'

Van de weg af

Lunchen doen we ietsje landinwaarts bij een agriturismo, waar slechts één andere tafel bezet is. Aan het eten ligt dat niet, want dat is geweldig: lekkere zeevruchtenpasta en gefrituurde groenten. Buiten zien we het landgoed liggen waar paarden grazen en gasten verblijven. Agriturismo’s vind je over het hele eiland, zowel in het binnenland als in de kustgebieden. Bloot kun je er niet terecht, maar toch is het een aanrader, vanwege het fantastische eten uit eigen streek en omdat je door de huiselijke sfeer zo makkelijk contact maakt met andere mensen. Vol en tevreden rijden we terug naar onze thuisbasis aan de andere kant van het eiland. Deze namiddag gaan we lekker niksen bij ons zwembad. We doorkruisen het binnenland van Sardinië, dat droger is dan de gebieden aan de kust. Rijden door het Sardijnse landschap is een avontuur op zich. Hoewel we hulp van Google Maps krijgen, is dat geen garantie voor logische routes of verharde wegen. Af en toe stelt de routeplanner ons voor bijzondere uitdagingen, dwars door de rimboe en over opgedroogde rivieren. Tikje spannend met onze huurauto, maar tegelijk ook prachtig. We schieten langs hoge bamboestengels, cactussen, kleurige oleanders en komen geen mens tegen.

Naaktstrand Sardinie

Koffie zoals het hoort

Wanneer we onderweg willen pauzeren voor een kop koffie, slaan we af om een willekeurig dorpje in te rijden. Het ligt op een heuvel en biedt van bovenaf prachtig uitzicht over de omgeving. Staand aan de bar in het café krijgen we Italiaanse espresso en cappuccino zoals ze horen: krachtig en vol van smaak. Onze dag kan niet meer stuk.

Snorkelen!

Op onze laatste dag willen we geen lange afstanden meer rijden. We besluiten de nabije omgeving van ons huis te verkennen. Op internet dachten we een blootstrandje gezien te hebben bij Torre di Bari, maar dat blijkt onvindbaar. Wanneer we ernaar vragen blijkt deze wel op de gemeenteagenda te staan, maar nog niet open te zijn. We rijden door naar het noorden, naar het onofficiële naaktstrand van Lido di Orrì. Prachtig! Vanaf het witte zandstrand kijk je uit op koperkleurige rotsen die uit een helblauwe zee steken. We zien een paar mensen van de rotsen duiken, en zwemmen ook die kant op, met onze snorkels op. Ondanks dat de badgasten hier verder gekleed gaan, besluiten wij dat een beetje bloot zwemmen buiten het zicht wel moet kunnen. Er is toch vrijwel niemand. Onder water komen we zandkleurige visjes tegen die volledig opgaan in de zandbodem. Ook zwemmen we bijna tegen een groepje kleurrijke kwallen aan die op en neer hupsen in het water. Het blijft waanzinnig om onder water zo veel leven te ontdekken.

‘Wij besluiten dat een beetje bloot zwemmen wel moet kunnen’

Laatste duik

We zien op de kaart dat nog dichter bij huis nóg een mooi strand te vinden moet zijn: spiaggia di Foxi Lioni. Daar willen we een eettentje opzoeken en een laatste duik nemen. Hoewel we hier zwemkleding aan moeten, blijkt het een uitstekende keuze. Het water is lichter van kleur en bevat wat meer groen, en achter het zandstrand is het bossig en heuvelachtig. Je hoort er niets anders dan de golven die stukslaan op het zand. Geen schreeuwende kinderen, geen massa’s mensen, geen harde muziek. We eten er de laatste pasta di mare aan het strand, en genieten met volle teugen van het vakantiegevoel.

Wat de pot schaft

Om ook de laatste avond in stijl af te sluiten, boeken we een tafeltje bij een agriturismo in de buurt van ons huis. Wanneer ik bel voor de reservering wordt me verteld dat we er zullen eten wat de pot schaft. We krijgen van alles: voorgerecht, hoofdgerecht, iets toe en nog wat ertussenin. Details versta ik niet, maar ik vind dat wat ik versta lekker klinken. Oja, en de wijn is ‘inclusa’. En zo praten we die avond onder het genot van een heerlijke maaltijd Duits, Engels en ons laatste handen-en-voeten-Italiaans met de mensen om ons heen. We zien de zon ondergaan vanaf het ruime dakterras van de agriturismo. En we klinken, met een goed glas witte wijn, op een toffe, en héél relaxte vakantie.

Ontdek blootlocaties op Sardinië

BlootGewoon! magazine

Deze reisreportage stond in ons magazine BlootGewoon! editie 6.

BlootGewoon! is een merk van NFN Open & Bloot. Met jouw steun kunnen wij ons werk blijven doen en help jij mee om een belangrijk doel te bereiken: dat bloot als recreatievorm nog meer maatschappelijk geaccepteerd wordt. Bloot = gewoon! Vind jij dat ook? Word lid van NFN Open & Bloot, we kunnen jouw support goed gebruiken! 

Dit doen wij voor jou

Diensten en producten NFN Open & Bloot

Word lid Blootgewoon

*Op een lidmaatschap van NFN Open & Bloot zijn de lidmaatschapsvoorwaarden van toepassing.

Menu