Blog
Yes, terrein gekocht! En hoe...
sandra en remi gaan hun droom achterna
Buongiorno allemaal,
Het is een tijdje geleden dat we jullie echt goed hebben meegenomen in onze zoektocht naar een terrein voor onze blootcamping in Italië. Er is in de tussentijd heel veel gebeurd! In deze blog vertellen we jullie er alles over.
Want het is eindelijk zover… we hebben een terrein gekocht! 🎉
Wat in 2019 begon als een idee – een blootcamping in Italië – groeide al snel uit tot een serieuze missie. Na jaren van brainstormen, plannen en een intensieve zoektocht door Italië, leek 2024 hét jaar waarin alles samen zou komen. Maar ondanks alle inzet, bleef de perfecte plek uit… Tot afgelopen februari, toen alles in een stroomversnelling kwam!
In deze blog vertellen we je hoe dat gebeurde en waar we nu staan.
Van zoektocht naar verrassende wending
In de vorige blog vertelden we al dat we onze zoektocht hadden aangepast en dat een camping beginnen als boer (met een agrarisch terrein) veel voordelen biedt. In plaats van te zoeken naar een bestaande camping, keken we juist naar een plek waar we alles zelf konden opbouwen. Dit maakt de start eenvoudiger en biedt flexibiliteit bij de ontwikkeling van onze droomplek. Minder gedoe met vergunningen en vooral veel meer opties aan terreinen.
Uiteindelijk kwam er begin januari totaal onverwacht iets op ons pad: een terrein op een gedwongen veiling. In Italië zijn veilingen vrij gebruikelijk en ze kunnen grote kansen bieden – maar ze komen ook met een bak bureaucratie en een flinke dosis onzekerheid.
Maar goed, ons motto is inmiddels: we hebben het nog nooit gedaan dus we denken dat we het wel kunnen. Dus we sprongen nog een keer het diepe in!
Veiling = avontuur
De eerste uitdaging: het terrein ligt diep verscholen in de bossen op een heuvel ten oosten van Florence, bij Rufina. En aangezien het om een gedwongen veiling gaat konden we niet zomaar het terrein oplopen. Toch wilde we een idee hebben voordat we verdere stappen gingen zetten, vandaar dat we door het bos zijn geklommen om een glimp op te vangen van het terrein.
Goed nieuws voor de rust en privacy van toekomstige gasten, want zelfs met een verrekijker vanaf de openbare weg was er niets te zien en het terrein ligt zodanig goed verscholen dat je er niet zomaar op kan kijken! Op de foto’s hadden we gezien dat het een terrein is met vrij zicht op de glooiende heuvels en de Sieve Vallei. Maar nu zagen we ook de prachtige begroeiing en de ideale ligging.
Om een beter beeld te krijgen, regelden we een officiële bezichtiging via de rechtbank en namen een architect mee om alles te beoordelen.
Op maandag 10 februari gingen we samen met de architect op pad. Toen we het terrein écht van dichtbij zagen, wisten we het zeker: dit is dé plek.
Een eeuwenoude boerderij met karakter, drie gebouwen die perfect aansluiten bij onze plannen. Het grote gebouw wordt ons woonhuis met één appartement om te verhuren, het tweede gebouw heeft al twee appartementen die we direct kunnen verhuren en de grote schuur heeft alle potentie om uit te groeien tot een sfeervol restaurant, bar en receptie. En niet geheel onbelangrijk: een zwembad in goede staat van 65 vierkante meter!
Daarbovenop vonden we 1,2 hectare nog te restaureren wijngaard, 3,5 hectare olijfbomen en in totaal 15 hectare met twee ruime velden die ideaal zijn om kampeerplekken te realiseren. Onder aan het terrein loopt een beekje en op vrijwel het hele terrein heb je een fantastisch uitzicht. Droommateriaal dus!
Papierwerk, bureaucratie en een beetje stress
Zoals alles in Italië was er natuurlijk een hele rits aan bureaucratische hobbels. Zo konden we alleen als ‘boeren’ meedoen aan de veiling om in aanmerking te komen voor belastingvoordelen. Maar hoe registreer je je als boer zónder al een terrein te hebben? Gelukkig leerden we via onze architect een agronoom (boerkundige) kennen – een joviale man met een hoop connecties.
Binnen no-time hadden we bij de Italiaanse boerenbond een bedrijf opgericht: Società Agricola INSIEME S.S. waarin we geregistreerd zijn als professionele boeren in opleiding. Als jullie ons dat een aantal jaren geleden hadden verteld hadden we het niet geloofd. Mét verplichte cursus, uiteraard. Want je bent niet zomaar agrarisch ondernemer in Italië.
Toen alle documentatie op orde was, maakten we de aanbetaling van 10% over naar de rechtbank en maakten ons klaar voor de grote dag: 26 februari, de veiling.
De zenuwslopende veiling
Veilingen in Italië werken als een soort online biedstrijd, in dit geval waarbij je wint als er drie minuten lang niemand meer biedt. Klinkt simpel, maar als er wél iemand anders meedoet, wordt het zenuwslopend. Eerst is het spannend of de papierwinkel wel correct is ingediend, want als je een fout maakt in je bod, mag je simpelweg niet meedoen.
Wij begonnen hoopvol, maar al snel bleek dat er één serieuze tegenpartij was. De eerste verhogingen gingen op en neer. Toen het eindelijk stil leek te vallen, verhoogde de tegenpartij in de laatste minuut – BALEN! Nog maar eens verhogen en nu afwachten. En opeens… de laatste minuut ging in, ons hart bonsde in onze keel. Sandra durfde niet eens meer te kijken. …
Toen opeens begon de teller af te lopen: 5…4…3…2…1… en met een reeks groene lichten en een harde pieptoon was het officieel: BAM. Winst. We hebben het terrein! Na maanden zoeken, onderhandelen, hoge pieken en diepe dalen was het eindelijk gelukt. We sprongen elkaar in de armen van geluk.
En nu?
Hoewel we de veiling hebben gewonnen, zijn we nog niet direct eigenaar. De rechtbank stuurt eind maart de factuur, en zodra die betaald is, wordt het terrein aan ons overgedragen. Maar omdat er nog iemand in het huis woont, zal er een juridische uitzettingsprocedure volgen. Dat kan in theorie twee maanden duren, maar we rekenen met drie tot vier maanden.
Ondertussen zitten we natuurlijk niet stil. Er komt veel kijken bij het klaarmaken van het terrein en de gebouwen, dus we zijn volop bezig met vergunningen, renovatieplannen en de strategie voor de camping. Ook de website en marketing krijgen steeds meer vorm, zodat we straks direct goed van start kunnen.
En alsof dat nog niet genoeg is, beginnen we eind maart aan onze boerenopleiding in Florence! Voorlopig wonen we nog aan de Toscaanse kust in Castiglioncello, maar binnenkort willen we naar Rufina verhuizen, zodat we dichter bij ons terrein zitten en sneller stappen kunnen zetten.
Openingsplannen
Maar wanneer kunnen we jullie dan verwelkomen? Als het meezit dan willen we dit jaar al de appartementen gaan verhuren zodat we alvast van start kunnen. Dit eerste seizoen zal vooral in het teken staan van klussen, toiletgebouwen neerzetten, stroom aanleggen en wennen aan het leven als “agri-camping-uitbaters”. Volgend jaar zal de camping dan echt open gaan – als het meezit met alle faciliteiten die we voor ogen hebben.
Blijf ons avontuur volgen via BlootGewoon! Want nu gaat het echt gebeuren.
Tot de volgende blog!
Sandra & Remi
Boeren in opleiding & toekomstig blootcamping eigenaren!