BlootGewoon! magazine
Deze reisreportage stond in ons magazine BlootGewoon! editie 16.
In het hart van een uitgestrekt bos ligt Héliomonde. Een 47 hectare groot terrein, op nog geen vijftig kilometer van Parijs. Wij brachten er een bezoekje en ontdekten wat er allemaal te beleven viel, zowel op de camping zelf als in de omgeving.
Tekst: Laura Thuis
Beeld: Anne Hamers
Bron: BlootGewoon #16 – 2025
Absolute rust. Zie dit maar eens te vinden in de Franse hoofdstad. Tuurlijk, daar staat veel tegenover. We noemen musea, theaters, restaurants. Maar een mens heeft óók behoefte aan rust. En dat is van alle tijden. Zo liet koning Lodewijk XIII zijn paleis niet voor niets optrekken in het groen van Versailles. En had de grootse Franse schrijver Victor Hugo zijn schrijvershuis aan de oever van de Bièvre. Toevallig op nog geen 35 kilometer van… Héliomonde, het bosrijke vakantiepark onder Parijs, waar we zojuist zijn aangekomen voor een mini-vakantie!
In de Natu’Bar, het gezellige extern geëxploiteerde restaurant op Héliomonde, komen we bij van onze autoreis met een bord geurende verse pasta voor ons neus. Even eerder is een campingmedewerkster meegelopen naar ons onderkomen voor de komende dagen: een spiksplinternieuw vierpersoons houten chalet met twee badkamers en twee toiletten.
Héliomonde biedt verschillende nieuwe huuraccommodaties aan sinds het vakantiepark werd overgenomen door Libranoo, de blote tak van vakantieaanbieder Capfun. In het wandelingetje naar ons verblijf zagen we ze al verspreid over het terrein: van ingerichte koepeltenthuisjes tot kleine en grotere chalets, voor één tot acht personen én toegankelijk voor huisdieren. Maar dat laatste was ons al opgevallen, want we kwamen verschillende honden met hun baasjes tegen.
Als we de pasta net niet op krijgen, vraagt Natu’Barmedewerkster Chantal of we het eten wellicht mee willen nemen. Dat willen we zeker! Want dit is té lekker. En weggooien is zonde. Chantal vertelt dat Natu’Bar gasten aanmoedigt restjes mee te nemen om voedselverspilling tegen te gaan. Iets waar we ons helemaal in kunnen vinden.
Ontbijten doen we de volgende ochtend óók bij de Natu’Bar. Buiten. Op het terras. Maar eerlijk is eerlijk: het is niet echt warm tijdens deze nazomerse dagen waarop wij Héliomonde bezoeken. Gelukkig heeft het vakantiepark sinds een jaar een overdekt zwembad. Wat heel fijn is als het weer z’n eigen gang gaat. Voordat we richting zwembad vertrekken, kletsen we nog wat met gasten die ook van een ontbijtje genieten. Of een vers stokbrood afhalen bij de bar. Want ook dat is mogelijk op Héliomonde, al is wel jammer dat er geen campingwinkeltje is.
Doordat het echte hoogseizoen net achter de rug is, ontmoeten we vooral Fransen met een eigen huisje en gasten die niet aan de zomervakantie gebonden zijn. Zo vertellen Serge en Maryse dat ze hier al 37 jaar komen. Eerst bijna elk weekend. Met het hele gezin, toen ze nog in Parijs woonden. En sinds een kleine tien jaar voor langere periodes, nu ze met pensioen zijn én in Montpellier wonen.
Het stel beseft dat ze al best wat ontwikkelingen hebben meegemaakt op het terrein. Serge: “Het blijft natuurlijk een paradijselijke plek. Zo midden in het bos, met de reeën en herten die vaak letterlijk rond je huisje staan. Maar het was vroeger wel anders. Het is nu commerciëler. Met veel huisjes voor de verhuur die ten koste gaan van vrije plekken voor tenten en caravans.”
“Er zijn alleen nog campingplaatsen langs het pad dicht bij de receptie (zie kaartje, red.) en niet meer bij het restaurant, zwembad en Héliomonde Plage, het aangelegde strandje. Daar moeten wij aan wennen, maar je moet met de tijd meegaan. Dat begrijpen wij ook. En deze Natu’Bar, met goed eten en een gezellig team, is een grote aanwinst.”
Een paradijsje is het zeker. En we hebben zin om er meer van te ontdekken. Maar we nemen nu éérst een blote duik in het overdekte zwembad, dat direct naast het buitenzwembad met drie whirlpools is aangelegd onder een imposante, transparante kasconstructie. Roetsj!
Wat blijft een duoglijbaan toch een topuitvinding. Lachend nestelen we ons op de ligbedden onder metershoge palmbomen. Wat opvalt is de gemoedelijkheid. Een vrouw trekt rustig baantjes, terwijl een stel Rummikub speelt, een moeder met twee kinderen de kronkelglijbaan uitprobeert en weer een andere gast aan haar partner doorgeeft ‘dat ze alvast naar de sauna gaat’. Want ook dát is allemaal aanwezig. Van een inpandige wellnessruimte met Turks stoombad tot een volledige gym met krachttoestellen en relaxruimte: er is voor ieder wat wils.
Eigenlijk hoeven we het terrein dus niet af. Maar we hebben al iets gepland voor vanmiddag dat óók bijzonder schijnt te zijn: een bezoek aan het schrijvershuis van Victor Hugo, de negentiende-eeuwse schrijver en dichter van onder andere De klokkenluider van de Notre Dame. In Bièvres, op nog geen 45 minuten rijden van de camping, staat dit huis. Conservator Stéphane vertelt ons vol vuur over de tijd dat Victor hier regelmatig verbleef, samen met zijn vrouw Adèle, zijn vier kinderen én minnares Juliette. In vijftig jaar tijd schreven Victor en Juliette elkaar meer dan 20.000 brieven!
een kwartier vanaf de camping rechts het bos in naar het pittoreske stationnetje van Saint-Chéron. Waar de RER je binnen het uur voor 5 euro naar halte Saint-Michel/ Notre Dame brengt. Klaar voor een fijne stadswandeling.
Zeiden we betaalbaar? Dat kan echt. Als je een rugzakje met versnaperingen meeneemt. Of een crêpe of galette (zoete of hartige pannekoekjes) als lunch neemt, die je op bijna elke hoek van de straat voor een paar euro kunt kopen. Maar wij laten ons tóch verleiden om een café au lait te drinken in zo’n typische Parijse bistro met zicht op de Seine, Eiffeltoren en Notre Dame. Tja, daar betaal je dus wel voor.
Maar goed, met onze wandeling verbruiken we niets. Bij de Marché des Enfants Rouges – de oudste, nog actieve overdekte markt van Parijs – is het een drukte van jewelste. Veel Parijzenaren doen er hun inkopen bij de verschillende kraampjes, maar het merendeel zit aan lange, houten tafels te lunchen met producten van de markt. Ook wij schuiven aan, voor we verder wandelen naar het Maison de Victor Hugo.
Aan het indrukwekkende Place des Vosges, op nummer 6, ligt het voormalige woonhuis van Victor Hugo, dat nu als museum is ingericht. We hebben vrij toegang (!), ontdekken nog meer over het leven en werk van Victor én krijgen vanaf de eerste verdieping een fantastisch uitzicht op een van de oudste pleinen van Parijs.
In de binnentuin bij het museum drinken we nog een kop koffie en besluiten dan langzaamaan terug te wandelen naar de trein richting de camping. Maar niet voor we de verrukkelijke – en betaalbare – falafel hebben geproefd bij Chez Hannah, het restaurant aan de Rue des Rossiers, waar het gefrituurde kikkererwtenrecept al meer dan dertig jaar een goed bewaard geheim is.
En dan… rust. In de sauna en whirlpool op de camping verdwijnen onze wandelspierpijntjes als sneeuw voor de zon. We besluiten erna ook niet te laat te slapen, want de wekker gaat vroeg de volgende ochtend. We willen ábsolute rust ervaren op Héliomonde en welk moment is hiervoor nou geschikter dan de vroege ochtend?
Met een waterig zonnetje en dauw nog in de lucht lopen we de volgende ochtend naar de houten trap achter de Natu’ Bar, die ons naar de lagergelegen Vallée aux Incas brengt. De vallei die is ontstaan doordat het Héliomonde-terrein vroeger een steengroeve was. In de vallei vind je nu een groot houten speeltoestel met netten én het startpunt van verschillende blootwandel- en fietsroutes over het terrein, inclusief een parcours sportifs met oefeningen onderweg.
Wij besluiten het parcours santé te volgen, de gele wandelroute van 1.500 meter die je onder meer langs de colline aux biches leidt: de reeënheuvel. Om onze wandeling officieel te starten lopen we onder een heus départ-bord door – het lijkt de Tour de France wel! – en wandelen dan al snel in een sprookje. Knisperende ondergronden, mysterieuze zonnestralen door het bladerdak, vogelgeluiden…
Op de reeënheuvel zien we helaas geen reeën, maar wél een roodborstje. En geen mensen. Wat een contrast, als je het vergelijkt met het Parijs van gisteren. Waarbij we nu óók nog eens in een deel van regio Île-de-France zijn die bekendstaat om z’n zuivere lucht en water.
Ter afsluiting van onze mini-vakantie volgen we nog een fijne fietsroute over het Héliomonde-terrein met de herkenbare, rode Capfun-huurfietsen voor we ons opfrissen voor onze laatste – Spaanse – avond. Het is zaterdag, de dag waarop van mei tot en met september een thema-avond word georganiseerd en waar veel gasten op afkomen. Met wederom héérlijk eten kletsen we nog even na met directeur Luana Bonhomme. Zij is erg enthousiast over de samenwerking tussen de medewerkers van de camping en de Natu’Bar.
“We werken heel leuk samen. Voor de themaavonden doet Natu’Bar meestal een voorstel en kijken wij mee. En bij andere activiteiten, zoals een jeu de boulestoernooi of kinderactiviteit, doen wij een voorstel en sluiten zij aan met passende catering.”
Deze fijne samenwerking ervaren wij ook op de Spaanse avond. We hadden ons geen betere afsluiting kunnen wensen!
BlootGewoon! is een merk van NFN Open & Bloot, dé belangenbehartiger van alle naaktrecreanten in Nederland. Wil jij ook dat bloot gewoon is én blijft? Word dan lid! Met jouw bijdrage kunnen wij ons belangrijke werk blijven doen en help jij mee aan het grotere belang: dat bloot als recreatievorm nog meer maatschappelijk geaccepteerd wordt en dat er plekken blijven bestaan waar je prettig bloot kunt ontspannen. Word vandaag nog lid van NFN Open & Bloot, we kunnen jouw support goed gebruiken!
*Op een lidmaatschap van NFN Open & Bloot zijn de lidmaatschapsvoorwaarden van toepassing.